Het lot van een coach in een grensoverschrijdend gedrag zaak (II)

Eerder liet ik mij uit over de positie van de coach in grensoverschrijdend gedrag zaken. Die positie was (en is) op z’n minst discutabel te noemen. Daar waar de klager met alle egards wordt behandeld, speelt de coach in veel gevallen de tweede viool. En ondanks het feit dat er de laatste jaren veel ervaring is opgedaan met het voeren van deze procedures, is de positie van de coach allerminst veranderd, laat staan verbeterd.

Deze ongelijke behandeling leidt tot “een trial by assumption” waarin coaches steeds achter de feiten aanlopen en al voorafgaand aan een uitspraak door een onafhankelijk rechtsprekend orgaan, publiek of intern, reputatieschade oplopen. Dit laatste al helemaal indien er door de sportbond of vereniging waar de coach werkzaam is, een ordemaatregel wordt opgelegd. Deze ordemaatregel wordt opgelegd zonder dat sprake is geweest van een onafhankelijk onderzoek en soms zelfs zonder enige vorm van wederhoor.      

Onderzoekscommissies/-bureaus, die de klacht voorafgaand aan een tuchtrechtelijke procedure onderzoeken, praten vervolgens eerst met de beklaagde en doorgaans ook eerst met allerlei (door de klager aangedragen) andere betrokkenen die ook hun mening kunnen geven over de omstandigheden die hebben geleid tot een klacht. Als iedereen zijn zegje heeft kunnen doen (al dan niet vooraf met elkaar afgestemd), komt de beklaagde pas aan de beurt. De beklaagde mag zich dan verweren tegen alles wat er inmiddels over hem/haar is gezegd. Deze volgordelijkheid klemt te meer, omdat er nog steeds onderzoeksbureaus zijn die ook een advies geven aan de betreffende sportbond of vereniging of sprake is geweest van grensoverschrijdend gedrag.      

En dat is onwenselijk.

Onderzoeksbureaus moeten onderzoek doen naar de feiten en niet optreden als scheidsrechter die bepaalt wat rechtens juist is. Daarvoor missen ze de expertise, maar belangrijker, de beklaagde blijft in dit adviestraject ook verstoken van zijn rechten en waarborgen die een procedure voor een tuchtrechter met zich meebrengt.   

Dat er de laatste tijd (heel) veel aandacht is voor grensoverschrijdend gedrag in de samenleving, is belangrijk. Minstens zo belangrijk is de gelijke behandeling van klager en beklaagde. Op dat gebied is er in tal van sectoren nog wel een wedstrijd te winnen.

Marc Delissen