De Internationale Dag van de Ouders

Met ingang van 2012 is 1 juni door de Verenigde Naties aangemerkt als de Internationale Dag van de Ouders. Deze dag is bedoeld als een jaarlijkse ode aan ouders wereldwijd vanwege alle inspanningen die zij leveren in het belang van hun kinderen.

Op grond van artikel 5 van het VN-Kinderrechtenverdrag hebben ouders de primaire verantwoordelijkheid voor de zorg, begeleiding en opvoeding van hun kinderen. Zij dienen aan deze rol uitvoering te geven op een manier die past bij de leeftijd en de zich ontwikkelende vermogens van het kind. Dat is geen lichte taak. Niet voor ouders die samen gelukkig zijn en met hun kinderen een gezin vormen. Niet voor ouders die in goed overleg zijn gescheiden en uitvoering geven aan gelijkwaardig ouderschap na scheiding. Laat staan voor ouders die in een (conflictueuze) scheidingssituatie zijn verwikkeld terwijl zij een achtbaan aan gevoelens ervaren. Denk bijvoorbeeld aan verdriet afgewisseld door opluchting en/of verwarring afgewisseld door ongeduld.

Voor ouders die het lukt in het belang van hun kinderen dan toch constructief met elkaar tot afspraken komen, maak ik vandaag een extra diepe buiging.

Voor ouders in of na scheiding die nog geen duurzame oplossing hebben gevonden, deel ik drie tips met een voorbeeld gebaseerd op het model van verbindende communicatie volgens Marshall B. Rosenberg om hun voordeel mee te doen:

1. Inventariseer allebei eerst de eigen gevoelens en vertaal deze naar universele (onvervulde) behoeften (zoals: vrijheid, verbinding en veiligheid);
2. Doe elkaar concrete verzoeken op specifiek behoefteniveau zonder oordelen, verwijten en slachtofferschap en erken elkaars behoefte;
3. Zoek naar manieren die voor jullie beiden goed zijn om die behoeften te vervullen.

Bijvoorbeeld:

1. Je bent ongeduldig (= een boos gevoel) omdat je verlangt naar een bepaalde verandering (= een specifieke behoefte aan vrijheid).
   De ander is bezorgd (= een bang gevoel) omdat die behoefte heeft aan stabiliteit (= een specifieke behoefte aan veiligheid);
2. Je vraagt om wijziging van de zorgregeling van de kinderen. De ander vraagt om instandhouding van de huidige zorgregeling van de kinderen. Jij erkent dat de ander behoefte heeft aan stabiliteit. De ander erkent dat jij behoefte hebt aan verandering.
3. Is een rustige opbouw naar een wijziging van de zorgregeling een manier die voor jullie beiden goed is om beide behoeften te vervullen?

Leidt het opvolgen van deze tips tot het beoogde resultaat? Top, doel bereikt!

Vinden jullie het lastig de eigen en elkaars behoeften te (h)erkennen en/of een voor beiden goede manier van vervulling te vinden?

Als advocaat-mediator (aspirant-lid vFAS) kan ik jullie helpen bij het (h)erkennen van de eigen en elkaars behoeften om een niveau van verbondenheid te bereiken dat nodig is om tot een duurzame oplossing te komen. Neem gerust vrijblijvend contact met mij op.